Στο κόκκινο...

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους!

Ίσως να γίνω και γραφική σε αυτή την ανάρτηση, αλλά πιστεύω πως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει ένα κόκκινο κραγιόν που να της ταιριάζει. 

Εγώ το κατάλληλο το βρήκα μετά από αρκετές μέρες ψάξιμο στο internet (!!!) και εκμεταλλευόμενη την προσφορά των Sephora (-40% σε όλα τα επώνυμα "ακριβά" κραγιόν) έγινε δικό μου. Να διευκρινίσω όταν λέω κόκκινο κραγιόν εννοώ ΚΟΚΚΙΝΟ, ούτε πορτοκαλοκόκκινο, ούτε ροζοκόκκινο, ούτε μωβοκόκκινο, ούτε μπορντοροδοκόκκινο που λέει και η φίλη μας η Μοιραράκη.

Ένα τέτοιο κόκκινο από την ίδια εταιρεία αλλά από κάποια σειρά που έχει καταργηθεί φοράει η μαμά μου και πάντοτε το ζήλευα να πω την αμαρτία μου. Και πολύ σπάνια που το δάνειζε και μετά από πολλά παρακάλια, υποσχέσεις και γκρίνια. Το κραγιόν της μαμάς λοιπόν, με είχε κατενθουσιάσει γιατί εκτός από αυτό το υπέροχο κόκκινο χρώμα που είχε, ήταν και απίστευτα σταθερό. Να φανταστείτε ότι έμενε σχεδόν ανέπαφο στα χείλη ακόμα και μετά από 6 ώρες κραιπάλης (τι ωραία λέξη και όχι μόνο, για μία κυρία που κυκλοφορεί με κόκκινο κραγιόν). Το καλύτερο δεν σας το 'πα ακόμα! Δεν ξήραινε καθόλου τα χείλη!!!

Και επειδή δεν μπορώ με τίποτα να μην σας πω την πονεμένη μου ιστορία ξεκινώ μάνι μάνι γιατί δεν θα τελειώσω ποτέ πάλι... Κάθε φορά που επισκεπτόμουν ένα κατάστημα καλλυντικών έπρηζα οποιαδήποτε πωλήτρια παύλα μακιγιέζ παύλα ότι στο καλό επαγγέλονται να μου δείξει ένα "κόκκινο κραγιόν" το οποίο να είναι συνάμα και αρκετά σταθερό. Πήγαινε απ' εδώ, πήγαινε απ' εκεί (που λέμε και 'μεις απ' την επαρχία) και πάντα καταλήγε να μου δείχνει τις παραπάνω πιο σύνθετες αποχρώσεις και εγώ έφευγα συνήθως με τα νεύρα κρόσια. 

Θα μου πεις γιατί δεν επισκεπτόσουν ένα κατάστημα Mac ας πούμε, να πάρεις ένα Russian Red, ένα Ruby Woo έστω ρε αδερφέ; Αυτό είναι μία άλλη ιστορία που θα αναλύσουμε εκτενώς σε κάποιο επόμενο ποστ. Πάμε πίσω στο θέμα μας τώρα, όχι ότι είχαμε αλλάξει δηλαδή...

Το -40% χτύπησε το καμπανάκι του γυναικείου μου ενστίκτου και για 3 μέρες έψαχνα νυχθημερόν για να βάλω και 'γω επιτέλους το δικό μου κοκκινάδι στις φετινές γιορτές και όχι μόνο. Το πήρα απόφαση η γυναίκα και αφού καμία από τις παραπάνω κυρίες δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει, πήρα κι εγώ την κατάσταση στα χέρια μου! Προϋποθέσεις; Να είναι Lancôme, να είναι κατακκόκινο και να μένει πάνω μου τουλάχιστον 6 ώρες (όπως της μαμάς) παρά τις κακές συνήθειες. Και επιτέλους το βρήκα!!! Είναι το Lancôme Rouge In Love στην απόχρωση 181Ν Rouge Saint-Honoré. Μου κόστισε 16,20 € από 27 € που ήταν η αρχική του τιμή. Και τα κάνει όλα και με το παραπάνω. Έχει μείνει μέχρι και 8 ώρες πάνω μου, με τις ελαχιστότατες (αν μου επιτρέπετε αυτή τη λέξη) απώλειες και είναι το κραγιόν που πραγματικά αγαπάει τα χείλη μου. Ενώ όταν το απλώνω είναι σχετικά στεγνό, δεν ξηραίνει καθόλου τα χείλη. Στην πορεία η υφή αλλάζει με τη θερμοκρασία των χειλιών και το ασθάνομαι να τα ενυδατώνει κιόλας! Δεν έχει shimmer, glitter και λοιπές ιστορίες, αφήνει μία πολύ όμορφη διακριτική λάμψη όπως φαίνεται και παρακάτω στις φωτογραφίες.

Το τοποθέτησα χωρίς περίγραμμα και εντελώς άβαφη
για να μπορείτε να δείτε όσο το δυνατόν καλύτερα το χρώμα.

Συγχωρήστε μου το πρόχειρο της μπλούζας, αλλά είχα ξεχάσει να το
κάνω swatches και το θυμήθηκα την ώρα που έγραφα την ανάρτηση.

Και πιστέψτε με είμαι πραγματικά κατενθουσιασμένη και δηλώνω ευθαρσώς για πρώτη φορά τρελά ερωτευμένη με ένα κραγιόν! Περιμένω πως και πως ξανά προσφορά στα κραγιόν από τα αγαπημένα Sephora για να πάρω άλλες 2-3 αποχρώσεις από τη συγκεκριμένη σειρά (και πιθανότατα να στοκάρω ξανά το κόκκινο). 

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση (που δεν θ' αργήσει και φυσικά θα έχει σχέση με νύχια -το μεγάλο μου φετίχ) σας στέλνω τα κατακκόκινα φιλάκια μου! 

Υ.Γ. Προς την Lancôme: Από τις λίγες μου γνώσεις η Lancôme είναι γαλλική εταιρία. Σωστά; Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί σε οποιαδήποτε χώρα στην Ευρώπη ακόμα και στη γενέτειρά της δεν κυκλοφορούν όλες οι συλλογές της εν αντιθέσει με τις Η.Π.Α. ας πούμε που μπορείς να βρεις τα πάντα (ακόμα και τα αξιαγάπητα αρκουδάκια);;;